Τετάρτη 12 Ιουνίου 2019

Καλό καλοκαίρι και βιβλιοπροτάσεις από τη Λέσχη Βιβλίου Λαμίας

Περάσαμε ένα πολύ όμορφο χειμώνα, με ωραίες κουβεντούλες, ζεστά ποτά και ροφήματα, χαμόγελα και αισιοδοξία ακόμα και τις πιο βροχερές μέρες...
Ήρθε όμως ο καιρός να βάλουμε το μαγιό και το αντιηλιακό μας και να απολαύσουμε το αγαπημένο μας βιβλίο σε κάποια παραλία! 

Η Λέσχη σας αποχαιρετά για καλοκαίρι και δίνει ραντεβού μαζί σας το φθινόπωρο με δύο βιβλιοπροτάσεις.
Θα διαβάσουμε το καλοκαίρι και θα είναι το πρώτο βιβλίο που θα συζητήσουμε όταν ξαναβρεθούμε το χειμώνα το "Η τέχνη της απώλειας" της Alice Zenniter, Εκδόσεις Πόλις.

Κι επειδή το καλοκαίρι είναι μεγάλο, όποιος έχει χρόνο και όρεξη, διαβάζει και το "Πατρίδα" του Fernando Aramburu, Εκδόσεις Πατάκη 
Καλό καλοκαίρι με ωραίες αναγνώσεις!

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2019

Η Λέσχη διάβασε....

Έθιμα Ταφής της Hannah Kent, Εκδόσεις Ίκαρος



«Είπαν ότι πρέπει να πεθάνω, είπαν ότι έκλεψα την ανάσα άλλων ανθρώπων και τώρα πρέπει αυτοί να κλέψουν τη δική μου. Φαντάζομαι λοιπόν πως είμαστε όλοι φλόγες κεριών που φέγγουν θαμπά, τρεμοσβήνουν…»

Μια φλόγα, μια ζωή που τρεμοσβήνει είναι και η μελλοθάνατη Άγκνες που δεν ξέρει αν θα ζήσει ή αν θα εκτελεστεί για μια βίαιη δολοφονία. Νιώθει μετέωρη σαν ένα φύλλο στον αέρα που θα χαθεί και δεν θα αφήσει κάποιο ίχνος. Καταδικάστηκε για το φόνο δύο αντρών, μεταξύ των οποίων και ο εργοδότης της και ταυτόχρονα εραστής της (δε διευκρινίζεται ποιός είναι ο δράστης παρά μόνο στο τέλος).

Η Χάνα Κεντ, μέσα από την ιστορία της Άγκνες, μας δίνει την κοινωνία της εποχής του 1829 στην μακρινή Ισλανδία. Μια τραγωδία που αναδιπλώνεται σε δύο χρονικά επίπεδα. Το πρώτο, που αφορά το χρονικό διάστημα πριν την εκτέλεση της ηρωίδας, μέσα από το οποίο παρατηρούμε την ηθογραφία της εποχής, μέσα από το κοινωνικό περιβάλλον, τις αγροτικές εργασίες ή ακόμα τις ενδοοικογενειακές σχέσεις, χωρίς περιγραφές εντυπωσιασμού αλλά αντίθετα με μια μοναδική διάθεση λυρισμού και απλότητα και το δεύτερο όπου ξεδιπλώνεται το ιστορικό του φόνου.

Αναπαράγει με ρεαλιστικό τρόπο τη δύσκολη πραγματικότητα της αγροτικής Ισλανδίας. Νιώθεις, αναπνέεις το κλίμα μιας σκληρής καθημερινότητας σ’ ένα δυστοπικό περιβάλλον. Οι άνθρωποι σκληροτράχηλοι, κλειστές κοινωνίες με έντονη θρησκοληψία, με ήθη και έθιμα συγκεκριμένα, που ακολουθούν όλα μια προδιαγεγραμμένη πορεία. Η κοινωνική πυραμίδα με μεγάλες ανισότητες: από τη μία οι φτωχοί αγρότες, οι υπηρέτες, οι κατώτεροι κληρικοί από την άλλη οι αξιωματούχοι, οι πλούσιοι ευγενείς.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ: